بازگشت
انقلاب مصر به پیش می‌تازد
احمد مزارعی احمد مزارعی

این بار مردم به خاطر قتل پنج سرباز هموطن خود دست به اعتراض و تظاهرات زده و از دولت خواستند تا از اسرائیل بخواهد عذرخواهی کند و یا با اسرائیل قطع رابطه کند، اما ژنرال‌های حاکم به عملی که بیش‌تر شبیه عذر بدتر از گناه بود دست زده و برای حفظ سفارتخانه اسرائیل دستور دادند به فوریت و در ظرف چند روز یک دیوار بلند ضخیم و مرتفع بتونی در مقابل سفارت اسرائیل بکشند که دیگر هیچ «احدالناسی» جرأت نکند «چشم‌زخمی» به «اسرائیلی نورچشمی» بزند. به همین دلیل مردم در برابر این تحقیر و توهین، تصمیم گرفتند تظاهراتی را با نام «جمعه تصحیح مسیر انقلاب» به راه اندازند

 

جمعه نهم سپتامبر «روز تصحیح مسیرانقلاب» در قاهره چه گذشت؟
آقای حسام‌الدین عمار، هماهنگ کننده «ائتلاف انقلابی جوانان ٢۵ ژانویه» روز دوشنبه در مصاحبه‌ای اعلام داشت: «تیمسار حسین طنطاوی ريیس مجلس حکومتی نظامیان، شخصاً مذاکرات خود را با نماینده ائتلاف انقلابی، برای آزادی سه گروگان اسرائیلی که روز جمعه از سفارت گروگان گرفته شده اند، آغاز کرده است. شرط ما برای آزادی گروگان‌های اسرائیلی قبول دولت در قطع رابطه کامل با اسرائیل و هم‌چنین فرا خواندن سفیر مصر از اسرائیل است. سه نفری که توسط تظاهرکنندگان گروگان گرفته شده اند به ترتیب، منشی سفیر، و دو نفر دیگر از مسؤولان ارتباطات عمومی سفارت و هم‌چنین از مسؤولان نگه‌داری آرشیوهای سفارت بوده اند.»

مردم خشمگین وقتی توانستند با از میان برداشتن موانع و دادن ١۸ نفر کشته به درون سفارت در طبقه بیستم رخنه کنند، مقداری از آرشیوهای سفارت را که در یک طبقه از سه طبقه سفارت نگه‌داری می‌شد، با خود برده و بقیه را از همان طبقه بیستم به میان مردم که سفارت را در محاصره داشتند، پخش کردند و هر کس مقداری از اوراق‌ آرشیو را به دست آورد. گوشه‌ای از حوادث روز «جمعه تصحیح مسیر انقلاب».

تظاهرات «جمعه تصحیح مسیر انقلاب» چرا شروع شد؟
تقریباً یک ماه پیش نیروهای مقاومت مردم فلسطین، طی یک عمل خارق‌العاده همه موانع امنیتی را در منطقه «ایلات» طی کرده و تعدادی از مأموران دولت صهیونیستی را در پاسخ به جنایات روزمره سربازان اسرائیلی که هر روزه تعدادی فلسطینی را مجروح و مقتول می‌کنند، کشته و زخمی کردند، اما مهم‌تر از همه این بود که یک شخصیت مهم امنیتی اسرائیلی را که به «مرد افسانه‌ای» در میان دولت‌مردان اسرائیلی معروف بود، از میان برداشتند که خود نشان‌ دهندۀ برنامه‌ریزی بسیار دقیق و حساب شدۀ نیروهای مقاومت فلسطینی بود.

پاسخ ارتش اسرائیل طبق معروف حمله به تعدادی خانه‌های مسکونی مردم محروم غزه و قتل و کشتار عده‌ای زن و کودک و پیر و جوان، به وسیله بمباران با هواپیما بود. اما دولت اسرائیل در همان روز پنج سرباز مصری را که در منطقه‌ای دیگر که هیچ ارتباطی با منطقه عملیات «ایلات» نداشت، به وسیله هلی‌کوپتر و با خونسردی تمام به قتل رسانيند. قابل ذکراست که منطقه ایلات از نطر اسرائیلی‌ها بسیار امن بوده و فکر نمی‌کردند که نیروهای مقاومت فلسطین روزی بتوانند بدان‌جا راه یابند.

کشتار سربازان بی‌گناه مصری به وسیله هلی‌کوپترهای نظامی اسرائیل، موجی از خشم و غضب را در میان مردم مصر برانگیخت و خاطره بسیار غم‌انگیز و تلخ دفن سربازان اسیر مصری را در جنگ ١۹۷۳، در ملت مصر زنده کرد. در آن سال ارتش اسرائیل سربازان مصری را که تعداد آنان هشتصد نفر بود و در صحرای سینا اسیر شده بودند، وا داشت تا خندق‌هايی حفر کنند و سپس آنان را به طور زنده در درون خندق‌ها دفن کردند. سال گذشته کانال ده تلویزیون اسرائیل که بیش‌تر متعلق به نظامیان است، فیلم دفن کردن زنده زنده سربازان اسیر مصری را به نمایش گذاشت. در آن زمان دولت مصر و حسنی مبارک کلمه‌ای زبان به اعتراض نگشودند.

این بار مردم به خاطر قتل پنج سرباز هموطن خود دست به اعتراض و تظاهرات زده و از دولت خواستند تا از اسرائیل بخواهد عذرخواهی کند و یا با اسرائیل قطع رابطه کند، اما ژنرال‌های حاکم به عملی که بیش‌تر شبیه عذر بدتر از گناه بود دست زده و برای حفظ سفارتخانه اسرائیل دستور دادند به فوریت و در ظرف چند روز یک دیوار بلند ضخیم و مرتفع بتونی در مقابل سفارت اسرائیل بکشند که دیگر هیچ «احدالناسی» جرأت نکند «چشم‌زخمی» به «اسرائیلی نورچشمی» بزند. به همین دلیل مردم در برابر این تحقیر و توهین، تصمیم گرفتند تظاهراتی را با نام «جمعه تصحیح مسیر انقلاب» به راه اندازند. بیست و پنج سازمان، حزب و گروه که همه از نیروهای چپ، سکولار و کارگری بودند توافق کردند که در تظاهرات شرکت کنند. اخوان‌المسلمین و سایر نیروهای اسلامی و سلفی، شرکت در تظاهرات را تحریم کرده و آن را اقدامی تفرقه‌حویانه ارزیابی کردند.

سرانجام در روز جمعه نهم سپتامبر، تظاهرات باشکوه هر چه تمام با حضور بیش از نیم میلیون نفر در میدان تحریر آغاز گردید. جمعیت که از مراکز دور و استان‌های مختلف آمده بودند، خواست اعلام دو پیام را داشتند: نخست این‌که مردم می‌توانند بدون حضور و جریانات اسلامی از انقلاب و آرمان‌های خود دفاع کنند، و دوم به ژنرال‌ها بفهمانند که آنان مرعوب نخواهند شد، زیرا ژنرال‌ها اعلام کرده بودند که نیروی حمایتی برای تظاهرات نخواهند فرستاد.

باری مردم توانستند معادله سیاسی را در خیابان به نفع خود تغییر دهند. این بار شعارها بسیار شفاف، سیاسی، کوبنده و تهاجمی بود. بخشی از شعارها در اینجا آورده می‌شود، ترجمه از عربی: حکومت نظامی، سرنگون سرنگون- حکومت نظامی، باطل است باطل است- تیمسار نظامی- باطل باطل- با رفتن مبارک، آمدن تیمسار، تغییری احساس نمی‌شود. تغییر بر حق است. تغییر بر حق است، ضد ظلم، ضد گرسنگی- میدان مملو است- بدون نظامی، بدون اخوان – انقلاب به میدان بازگشت- اما بدون نظامیان و اخوان- سیاست برای ارتش نیست، یک کلمه و بس.

نکته قابل توجه این‌که، اگر چه حریانات اسلامی رسماً شرکت نکرده و تحریم کرده بودند، اما بخش وسیعی از هواداران آن‌ها به ویژه سازمان‌های جوانانشان داوطلبانه شرکت کرده و نقش چشم‌گيری داشته اند. هم‌چنین طرفداران دو تیم فوتبال معروف مصر به نام‌های «اهلی» و «زمالک» که تعدادشان بسیار زیاد است، به علت درگیری که در روزهای گذشته با پلیس داشته اند، شرکت گسترده داشتند.

توطئه ژنرال‌ها نقش بر آب می‌شود
ژنرال‌ها که می‌دانستند روز جمعه تظاهرات است، برنامه‌ای تحت عنوان روز کشاورزان به راه می‌اندازند و با تبلیغ آن و دعوت از کشاورزان درست در روز جمعه در باشگاه بزرگی، می‌کوشند تا مانع شرکت کشاورزان در تظاهرات شوند. از سوی دیگر نیروهای مترقی در رد و افشای این توطئه اطلاعیه داده، کشاورزان مصری به این توطئه پی می‌برند و از همان اوايل برگزاری مراسم، از باشگاه خارج شده و به تظاهرکنندگان می‌پیوندند و بدین سان توطئه ژنرال‌ها نقش بر آب می‌شود.

حرکت به سوی سفارت اسرائیل
پس از آن‌که جمعیت زیادی در میدان تحریر گرد آمد، تصمیم گرفته شد تا به سوی انجام «رسالت مقدس» که همانا اشغال سفارت بود، حرکت کنند. مسلماً آنان از قبل ابزارهای درهم شکستن دیوار بتونی و بسیار ضخیم و بلند سفارت را آماده کرده بودند. ابزار قدرتمند و شکست ناپذیرشان، همانا اراده مبارزه در راه آزادی، مبارزه در راه بازگرداندن حیثیت و کرامت و بالاخره مبارزه با سفارتخانه‌ای که از نظر مصری‌ها نماد جنایت و کشتار و تخریب و فقر و فساد در کشور آن‌ها است.

از قلم و چکش، پتک، انواع میله‌های کوچک و بزرگ و بالاخره ستون‌های بلند چراغ برق، با خود آورده بودند. اما روشی که آنان برای درهم فروپاشاندن دیوار ضخیم بتونی استفاده کردند، نوع قلعه‌کوب بود که در قرون وسطا برای درهم شکستن دروازه‌های قلعه‌های دشمن از آن استفاده می‌کردند. عده‌ای با قلم و چکش و پتک می‌کوشيدند شکاف‌هايی هر چند کوچک در دیوار ایجاد کنند، اما کار اصلی به وسیله تعدادی میله‌های سنگین دراز و ستون‌های شش متری چراغ برق خیابان انجام گرفت. بدین شکل که تعدادی میله‌ها را و ستون‌ها را با خود حمل کرده و نقطه‌ای را در نظر می‌گرفتند، سپس به طور جمعی و یکنواخت با عقب و جلو رفتن ضربه‌ها را به نقطه‌های واحدی وارد می‌کردند. در ادامه ضرب آهنگ مداوم و کوبنده به وسیله بازوان قوی ده‌ها نفری که در مقابل دیوار یکنواخت عمل می‌کردند، «دمار» را از «روزگار» دیوار برمی‌آورد. در کم‌تر از یک ساعت «قلعه‌کوبان» قلعه را آنچنان کوبیدند که دروازه بزرگی گشوده شد و جماعت متحد و خشمگین، هلهله‌کنان توانستند به درون «قلعه» راه یابند، پرچم اسرائیل را به آتش کشیده و به جای آن پرچم مصر را برافرازند. معترضان توانستند در چند دقیقه خود را به سه طبقه که متعلق به سفارت بود رسانیده و کار را تمام کنند. اعضای سفارت فرار را بر قرار ترجیج داده و به سوی فرودگاه گریختند و به وسیله هواپیمای نظامی اختصاصی که از اسرائیل فرستاده بودند به درون سرزمین‌های اشغالی فلسطین خزیدند.

در جریان این مقاومت قهرمانانه توسط نیروهای ترقی‌خواه مصری هیجده نفر کشته و بیش از یک‌صد نفر زخمی شدند. بدون شک ژنرال‌ها خود را بسیار برای دفاع از سفارت آماده کرده و تعداد زیادی مأموران سرکوبگر، ماشین‌های زرهی و سایر امکانات سرکوب در اطراف سفارت متمرکز کرده بودند، اما این تمهیدات کارساز نبود.

اکنون ژنرال طنطاوی درصدد انتقام‌کشی برآمده و قصد دارند تظاهرات و تجاوز به حریم مراکز «رسمی» را ممنوع کنند. در حریان تظاهرات فوق به سفارت عربستان نیز حمله شد، اما به نظر می‌رسد، برنامه اینچنین بوده که ضربه اصلی را به سفارت اسرائیل، این نورچشمی ژنرال‌های آمریکايي وارد کنند. بد نیست این را نیز گفت که به وزارت کشور که آن را به عربی وزارت داخله می‌گویند نیز حمله مختصری می‌شود، اما تنها تابلوی بزرگ آن را با رنگ تغییر داده و بر رویش می‌نویسند: «وزارت لباس‌های داخلی» که عکس آن در مطبوعات به چاپ رسیده بود.

در پایان باید گفت که خاورمیانه و تحولات موجود به سويی می‌رود تا بر حاکمیت استبداد، استعمار و غارتگری‌های ظالمانه پایان دهد. خاورمیانه در مسیری می‌رود که ملت مظلوم فلسطین به آزادی و آزادسازی سرزمین خود از اشغال و ظلم و ستم دولت صهیونیستی و غاصب اسرائیل، موفق خواهد شد.


باش تا صبح دولتت بدمد
کاین همه از نتایح سحر است


September 16th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی